Twee over de derde

C en C over Caspar:
Tijdens onze maand in Rajasthan had Caspar al enig voorwerk verricht voor het (helaas te korte) rendez-vous met zijn eega. Zo legden wij boottochtjes, rooftop-restaurantjes en honeymoon-suites langs de romantische meetlat om te kijken of ze idyllisch, pittoresque of luxe genoeg waren. Met het aldus aangelegde lijstje loodste Caspar Ludmilla liefdevol door de jungle die India kan zijn. Ondanks grondige voorbereidingen blijft het een land van verrassingen. Waren wij tijdens het romantische boottochtje in Udaipur de enige opvarenden geweest, Caspar en Ludmilla konden nog net twee plaatsjes bemachtigen. Caspar op de voorplecht, ingeklemd tussen twee dikke zwetende Amerikanen, Ludmilla helemaal achterin tussen roddelende Hollandse huisvrouwen. Er restte hen niets anders dan smachtend naar elkaar te zwaaien. Nog hogere verwachtingen hadden wij in ons vooronderzoek van de kamelentocht gehad. Het was nog even spannend of het tripje wel door zou kunnen gaan. Nippend aan een wijntje in hun luxueuze suite in het fort van Jaisalmer, werden ze de avond voor vertrek opgeschrikt door hevige stortbuien. Voor het eerst in vier jaar regende het weer in de Thar-woestijn. Maar de volgende dag was het alweer opgeklaard en konden ze hun kameel bestijgen. Ludmilla voorop, de kamelendrijvers daar achteraan en als laatste Caspar op een loopse dromedaris. Behalve het gemis van de nabijheid van z'n liefje, met wie hij alleen luid roepend kon communiceren, had Caspar het bovendien zwaar te verduren, omdat hij als laatste in de rij voortdurend in een walm van kamelenscheet zat. Gelukkig werd er meer gerust dan gereden en was de safari in feite één grote steppe-picknick, waarbij wij ons Caspar en Ludmilla voorstellen in een innige omhelzing onder de stralende zon of een fonkelende sterrenhemel. En worden, na zo lange tijd weer samen, zelfs niet kamelenscheten romantiek?

C en C over Coos:
Omdat de twee weken, die we gescheiden van elkaar zouden doorbrengen, uit eigen zak moesten worden bekostigd, was Coos' streven om de tijd zo low-budget mogelijk door te komen. Hij nam geen binnenlandse vlucht (2 uur vliegen, 50 euro), niet de toeristenklasse-trein (15 uur, 20 euro), maar de derde klasse van een stoptrein naar Mumbai. Volledig afgepeigerd kwam hij na 24 uur (7 euro) aan, omdat hij z'n eenpersoons slaapplank had moeten delen met een snurkende en stinkende Indiaan. Met z'n plunjezak over z'n schouder doorkruiste hij de krottenwijken van Mumbai op zoek naar het goedkoopste hotel. Van hieruit zwierf hij dagelijks doelloos rond en vulde z'n maag slechts met vettige straathapjes en een biertje op z'n tijd. Het enige vertier waren de gratis culturele evenementen, georganiseerd door het stadsbestuur van Mumbai ter lering ende vermaak van het gewone volk. In de nachtelijke uurtjes speelde hij in het hotel voor een grijpstuiver op z'n mondharmonica een bluesje ("It's loneley in my bedroom, each night when I come home"). Het geld dat hij met deze bohemiène levensstijl uitspaarde, gebruikte hij om dagelijks met zijn liefje in het verre westen te telefoneren. Vermagerd en vervuild, maar aangesterkt door de lieve woordjes van Willemijn, troffen wij Coos weer in Delhi, waar wij hem trakteerden op een stevig ontbijt en een sterke bak koffie.

C en C over Carel:
De meeste jongens die naar Goa gaan doen dat om rave-parties te bezoeken en chickies te scoren. Zo niet onze kameraad Carel. Hij trotseerde de eeuwig zonnige stranden met een viool onder z'n arm, een i-pod met louter klassieke muziek in z'n zak en een 500 pagina's tellende biografie over Henriette Roland Holst (welks?) die het enerverende leven van deze bevlogen socialiste beschrijft tegen de achtergrond van het politieke klimaat in Nederland begin twintigste eeuw. U begrijpt, Carel kicked some asses. Toen wij hem bij terugkomst vroegen hoe het was geweest antwoordde hij: "Het is verbazingwekkend hoe weinig je op een dag kunt doen". Hij beschreef z'n dagen zelf als uitslapen, middagdutten en iedere avond dineren met een biefstukje. Toch doet hij zichzelf in die beschrijving iets te kort, want als enige van ons drieën heeft hij z'n instrument iedere dag bespeeld, de dikke pil is uit en hij heeft zelfs drie dagen op de kinderen van een Frans echtpaar gepast. Wat een aantrekkingskracht moet deze blonde god, die goed is met kinderen, intellectuele boeken leest en iedere avond romantisch musiceert, hebben gehad op het vrouwelijk schoon van Goa's stranden. Gelukkig bleven de toenaderingspogingen van de knappe en smachtende dames hem onopgemerkt, waardoor hij ons niet is vergeten in de roes van een passionele vakantieliefde en we hem nu weer veilig in ons midden hebben.