Bier, brood en spelen

Omdat het verblijf bij Mitko en Daniela op de heenreis zo goed bevallen was, besloten we de succesformule van de vorige keer opnieuw toe te passen: een half varken, 75 liter bier, vikinghelmen en dronkemansliederen. Daniela en Mitko hadden weer voor een week inkopen gedaan, maar daar we dit keer slechts drie dagen konden blijven en alles op moest, werd het een hels karwei met bijna fatale gevolgen: bij een bezoek aan Popovo, het geboortedorp van Mitko, moest Coos op blote voeten achter de taxi aanhollen om zijn accordeon uit de achterbak te vissen en diezelfde avond constateerde Caspar bij het openen van zijn klarinetkoffer verbaasd dat hij slechts de helft van zijn instrument had meegenomen. Nu we niet met z´n drieën konden spelen, keken we, om de avond toch wat muzikale luister bij te zetten, samen met de Popovaren naar het Eurovisie-songfestival (Bulgarije een verdienstelijke vijfde plaats!), waarbij wij onze kennis van het Oost-Europese repertoire weer behoorlijk konden bijspijkeren.

Wat er verder dit weekendje bij Daniela en Mitko allemaal gebeurd is weten we niet meer, maar toen we ontwaakten uit ons delerium lagen we op het strand aan de Zwarte Zeekust in gezelschap van een vlaamssprekende Bulgaarse die een oude bekende bleek te zijn. Met deze Denitsa hadden we een plezante dag. Rustig herstellend tufden we richting Sofia. Onderweg genoten we van de prachtige Bulgaarse natuur (niet zelden gestoken in mini-rok en naveltrui), sliepen we naast kampvuurtjes en repeteerden we op idyllische weides ter voorbereiding op een reeks optredens in de hoofdstad. Ook in Sofia werd het een herhaling van zetten. Wederom maakten wij onze opwachting op radio, tv en in concertzaal, met dat verschil dat we dit keer ons nieuwe, uit het oosten meegebrachte, repertoire aan het Bulgaarse publiek konden presenteren. Ons verblijf in Sofia sloten we af op het verjaardagsfeestje van Maria en Ivo. Tijdens dit feestje kon Maria, die als hobby Nederlands studeert, het typisch Nederlands accent van de dubbelle tongval met ons oefenen. Om haar Hollandse vrienden extra te verwennen, had ze in een klein bakkerijtje in Sofia een echte worteltejstaart naar oud-Hollands recept (picknicktip) weten te bemachtigen.

Met buikpijn van de worteltjestaart en andere graanproducten zaten we de volgende dag als drie bedeesde schooljochies op de achterbank bij Peppe en Okkie. Peppe en Okkie (en nu geen flauwe grappen graag) hadden voor ons een optreden geregeld in een jazzbar in Russe. We speelden daar voor slechts zes belangstellenden, die, toen wij een drankje gingen halen, de pauzeband bleken te zijn. Of speelden wij in hun pauze? Hoe dan ook, we wisselden de avond af met Bulgaarse folklore door drie Hollandse jongens en westerse jazzstandards door Bulgaarse muzikanten. Tussendoor kletsten we met onze zeer gerespecteerde collegae over de ups en downs, ins en outs, de bescheiden pieken en diepe dalen, het wel en wee en wat dies al niet meer zij, van het armlastige muzikantenbestaan. Het Russe Jazz Sextet verdient tien euro per persoon per avond. Wij zijn weliswaar fors duurder, maar niet minder geschikt voor al uw feesten en partijen. Vanaf juni zijn we weer te boeken via: info@trioctotdederde.nl. Tot mails!