Zece Prajini

Zece Prajini is een dorpje dat wereldberoemd is geworden door de gypsy brass band Fanfare Ciocarlia. Het staat echter op geen enkele kaart en als je er naar vraagt, knikt men begrijpend, maar word je vervolgens de verkeerde kant op gestuurd. We hoopten dat Fanfare Ciocarlia er zou zijn, maar ze waren net vertrokken voor een tour door Duisland. Achteraf bleek hun afwezigheid geen gemis, want het hele dorp bestaat uit louter muzikanten. Hoewel Fanfare Ciocarlia wereldberoemd is geworden, doet geen van de andere muzikanten voor hen onder. Van jongs af aan leren ze van vader op zoon het traditionele repertoire. Vrijwel dagelijks komt er een busje het dorp binnen rijden om muzikanten te ronselen voor een bruiloft of partij. Afhankelijk van het budget en de wensen van de opdrachtgever stappen er enkele nog beschikbare muzikanten in om het feest van fantastische muziek te voorzien. Enfin, we reden dit dorpje binnen en werden gastvrij ontvangen door Argentina, een duitsprekende bewoonster, die ons twee dagen op sleeptouw heeft genomen. We gingen buurten bij haar familie, die bij opa in de tuin een Roemeens bakkie deed. Twee neven bleken lid te zijn van Mahala Rai Banda, een band waar we ook enorm fan van zijn. Samen hebben we enkele zigeuner-\"classics\" gespeeld.

\'s Avonds gingen we met Argentina naar een bruiloft, waar uiteraard twee muzikanten uit Zece Prajini speelden. De accordeon, cymbaal en percussie waren vervangen door een synthesizer. De andere muzikant was een saxofonist. Het was een typisch Roemeense bruiloft:
- heel veel drank (zelfgestookt, niet te zuipen)
- heel veel eten (elk uur een nieuw bord vlees, in schril contrast met drie bedelende straatjochies die alles wat ze kregen aangereikt naar binnen schrokten)
- verplicht doorgaan tot de zon opkomt (ook al had de zwangere bruid - het was een moetje - er na twee uur al geen zin meer in)
- heel veel dansen (de hollandse klompendans doet trouwens niet veel onder voor die Roemeense suffe pasjes)
- keiharde virtuoze livemuziek (die op het respectoze commando \"stop, mars!\" direct overgaat in de welkomstune voor nieuwe gasten)
- de \"ontvoering\" van de bruid (die compleet mislukte, omdat zowel de DACIA van de ontvoerde bruid, als ook die van de achtervolgende bruidegom niet wilde starten)
- het innen van geld bij de genodigde gasten, waarbij het gegeven bedrag luidkeels wordt omgeroepen (zodat iedereen weet wie het gulst was en wie de sloeber)
- het benoemen van de eerstvolgende bruid en bruidegom (Carel, van harte!)

De volgende middag werden we wakker door fanfaremuziek. Het was feest in het dorp, omdat de nieuwe orthodoxe kerk werd gezegend door vijftig zwartgejurkte langbaarden. Na de zegening was er eten en drinken (wederom in overvloed) voor de priesters en notabelen in de nabijgelegen basisschool. In de schaduw van de school zat, voor een open raam, het fanfareorkest de dis van muziek te voorzien. De alledaagsheid van zulke goede muziek was geweldig om mee te maken. De rest van de middag en avond hebben we gebuurt en de enorme gastvrijheid ervaren van de bewoners van Zece Prajini.

Na een hartelijk afscheid zijn we vanmorgen weer vertrokken. We waren nog maar nauwelijks op weg, toen we een adrenalinekick van jewelste kregen. Coos moest opeens uitwijken voor een naderende vrachtwagen die met een noodgang de bocht omkwam op een veel te smalle weg. Binnen luttele nanoseconden stond de bus scheef in de berm geparkeerd. De vrachtwagenchauffeur, die zelf ook geschrokken was, trok onze bus weer uit de greppel. Het was even een angstig moment, maar binnen vijf minuten waren we alweer \"on the road\". Binnen drie weken is ons sleeptouw al twee keer van nut geweest. En dat, met ANWB-korting, voor maar 6,99!